Dit is een plek waar je reakties kwijt kunt op het blog van oud zeikwijf.
Er staan links naar de originele berichten.
TOT NADER ORDER IS DIT BLOG IN SLAAPMODE GEZET, VANWEGE GEBREK AAN BESTAANSRECHT.
Dat klinkt toch niet helemaal als onze vertrouwde Oud Zeikwijf.
Straks ga ik een verhaal afsteken tegen mijn medewerksters, een postitief verhaal om het jaar te beginnen. De eerste twee pauzes heb ik al laten schieten maar het moet van mezelf.
Als ik in loondienst gewerkt had, bedacht ik vanmorgen, dan had ik ander werk gezocht. Ons bedrijf ligt wel midden tussen de witte weilanden, compleet met hazen.
Mooi gezegd, Oud Zeikwijf. Ik had ook zo geen zin, dat ik vanmorgen - in het donker - lopend naar mijn werk ben gegaan. Dat scheelde mooi een half uur.
En Marjan, ik had precies dezelfde gedachte.
In plaats vandaag achterstanden in te halen wegens griep, de afgelopen anderhalve week, ben ik verwoed mijn kantoor aan het opruimen. Er ontsnapt geen laadje. Ik denk dat ik er morgen weer tegenaan kan. Een opluchting, want de berg was in mijn gedachten uitgegroeid tot onbeheersbare proporties. Men lijdt het meest aan de angst die men vreest...
Misschien maakt het uit dat alledrie de dames voor zichzelf werken? Zo geniet ik er vandaag van dat onze medewerkers pas morgen beginnen - ook al horen ze inmiddels net als wij tot het meubilair.
En, Bobbie, de balans slaat meestal door naar werken, werken, werken. Als je dan weer even aan de vrijheid hebt geroken, is het lastig om het hok opnieuw in te gaan. Maar het went al weer!
Ik troost me maar met de gedachte dat loondienst ook niets voor mij is.
Mijn medewerksters zijn twee weken vrij geweest en het eerste dat ik vandaag geregeld heb is dat we ook dit jaar weer twee weken dicht gaan in december.
Assyma! Nu ben ik er en je bent er niet. Ik heb 3 glazen cava op en in een uitekende kletshumeur, maar je bent in geen velden of wegen te bekennen. Ik luister naar harvest moon en raak uit mijn eerstewerkdagdepressie. Ik ben vervuld van liefde voor jullie, mijn lieve lieve hoi oligoi-mensjes. Ik koester jullie. En nu ophouden, Oud Zeikwijf, anders ga je op Kader Abdollah lijken, of nog erger, op Martin Simek. Ga zo sushi eten, op bestelling. Het leven is toch maar verrukkelijk, vinden jullie ook niet? Assyma! Waar bist du bleven?
Hoi oligoi, Oud Zeikwijf, proost! Ik heb lekker gespijbeld in de keuken met afhaal-Thais. Alcohol en koffie weet ik nog te trotseren, maar het eerste chocolaatje zit er al weer in.
@Bobbie, ik had vroeger een heel lief vriendje dat zo heette. Tegenwoordig noemt hij zich gewoon Bob, zag ik op zijn weblog (boboostermeijer.blogspot.com), 'A Beginner's Guide to Catharsis'. Volgens mij is hij nog steeds heel leuk.
Als wij dat allemaal hadden, afhaal Thais, Sushi etc.. dan kon ik vermoedelijk niet eens meer lopen, dan was ik al dichtgegroeid. Ik had ooit een vriendje dat Robbie heette. Ik kan geen weblog vinden. Jammer. mlrt
Marjan, afhaal is vaak gezonder en lekkerder dan wat ik er meestal zelf van weet te bakken. Behalve als ik voor het gemak weer eens vegakaasburgers met rauwe worteltjes op tafel zet. (Mijn man gaat dan warme chocomel met slagroom voor zichzelf maken.)
Als ik sushi heb gegeten, voelt dat helemaal als een kuur. Voor één portie stamppot met worst kun je de hele week rijstrolletjes met rauwe vis eten.
Van de week heb ik een mammoetpan zuurkool met appel, ananas en spek gekookt waar jouw hele gezin drie dagen van had kunnen eten. Eerlijk gezegd ben ik echt van de gestampte pot, en zo zie ik er ook uit, inclusief de blozende appelwangen. Maar dat wist je al.
Ja boerenkool, die staat bij ons op de tweede plaats in de stamppot top 4. Bij ons maken man en kinderen het zelf, terwijl ik met een fles bier achter de PC hang.
Tja, mijn man doet veel, maar niet thuis. Dus heb ik gisterenavond een lekkere plak paté voor hem neergezet en ben zelf met zoonlief een hapje in de stad gaan eten. Daarna rondneuzen in de Amerikaanse boekhandel, die fijn tot acht uur open is. Als doekje voor het bloeden dat jij rond etenstijd altijd met een fles bier achter de pc kunt zitten.
Nou, je hebt het voor elkaar. Nu ben ik weer stikjaloers. Hier is in de wijde omtrek geen lekker eettentje te vinden en al helemaal geen echte boekhandel, laat staan één die tot acht uur open is.
Ik ben benieuwd wat we vandaag eten. Even bier halen.
Marjan, vanavond mocht het, vanwege de jubileumverjaardag van mijn man. Met alle (stief)kinderen gegeten bij restaurant Freud, 'waar het personeel een tikje anders is' vanwege een psychiatrisch verleden of heden. We waren haast teleurgesteld hoe normaal ze waren. Aanrader.
Oh ja dat is waar ook, een bijzondere verjaardag. Nog gefeliciteerd!
Wij hadden vandaag een haastmaaltijd: kipfilet, rijst, een pan met van alles door elkaar in een soort kerriesaus, diepvriesdoperwtjes en een grote schaal met lekkere sla en tomaat en zo. De thuiskapster kwam dus we moesten op tijd klaar zijn.
Er is wel een lekker eettentje hier in de buurt bedenk ik ineens, ook met 'raar' personeel. Daar zijn we onlangs voor het eerst geweest met het gezin. Het heet Buitensporig en zit bij het station in Tiel. Het eten is er zelfs biologisch. Ik at er onder andere kastanjesoep. Achter de bar stond een man met Down syndroom heel erg zijn best te doen. Zelden zo'n perfectionist gezien. Hij zette de glazen precies 2,4 milimeter uit elkaar op een plankje aan de muur achter de bar, heel langzaam en heel nauwkeurig. Op een gegeven moment liep een collega aan de andere kant van de bar langs en trok hij er voor de gein overheen. Even moest iedereen lachen en daarna ging hij weer verder met het dwangmatig netjes neerzetten van de schone glazen.
Ik kan me niet herinneren dat we eerder zo goed bediend werden. Aan de meeste medewerkers merkten wij ook weinig. Ik vond het vooral abnormaal dat ze zoveel tijd voor ons hadden. Doorgaans moet horecapersoneel vooral jong en goedkoop zijn en snel werken. Hier ging het om de voldoening, zowel bij klant als bediening.
Bedankt voor je discretie ('bijzondere verjaardag') :-)
Dat noem jij een haastmaaltijd? Joh, dat maak ik niet eens klaar met kerst.
Als ik thuiskapper was, kwam ik ook graag bij jullie voor een zevenklapper.
Grappige beschrijving van de dwangmatige glazenneerzetter in Buitensporig. Ik had gerekend op Downers bij Freud, maar die waren er niet. Logisch, want meestal hebben die geen last van psychiatrische problemen.
In Nijmegen heb ik eens geluncht in Bliksem, gerund door Down-mensen; de eetgelegenheid is onderdeel van een dito cadeauwinkel met superoriginele spulletjes.
Een voordeel van werken is dat ik er weer aan toe kom om blogs te lezen.
BeantwoordenVerwijderenDat klinkt toch niet helemaal als onze vertrouwde Oud Zeikwijf.
BeantwoordenVerwijderenStraks ga ik een verhaal afsteken tegen mijn medewerksters, een postitief verhaal om het jaar te beginnen. De eerste twee pauzes heb ik al laten schieten maar het moet van mezelf.
Als ik in loondienst gewerkt had, bedacht ik vanmorgen, dan had ik ander werk gezocht.
Ons bedrijf ligt wel midden tussen de witte weilanden, compleet met hazen.
Mooi gezegd, Oud Zeikwijf. Ik had ook zo geen zin, dat ik vanmorgen - in het donker - lopend naar mijn werk ben gegaan. Dat scheelde mooi een half uur.
BeantwoordenVerwijderenEn Marjan, ik had precies dezelfde gedachte.
In plaats vandaag achterstanden in te halen wegens griep, de afgelopen anderhalve week, ben ik verwoed mijn kantoor aan het opruimen. Er ontsnapt geen laadje. Ik denk dat ik er morgen weer tegenaan kan. Een opluchting, want de berg was in mijn gedachten uitgegroeid tot onbeheersbare proporties. Men lijdt het meest aan de angst die men vreest...
Wampie
Stelletje slappelingen! Kom op, aan het werk!
BeantwoordenVerwijderenMisschien maakt het uit dat alledrie de dames voor zichzelf werken? Zo geniet ik er vandaag van dat onze medewerkers pas morgen beginnen - ook al horen ze inmiddels net als wij tot het meubilair.
BeantwoordenVerwijderenEn, Bobbie, de balans slaat meestal door naar werken, werken, werken. Als je dan weer even aan de vrijheid hebt geroken, is het lastig om het hok opnieuw in te gaan. Maar het went al weer!
Wampie
Ik troost me maar met de gedachte dat loondienst ook niets voor mij is.
BeantwoordenVerwijderenMijn medewerksters zijn twee weken vrij geweest en het eerste dat ik vandaag geregeld heb is dat we ook dit jaar weer twee weken dicht gaan in december.
Wampie, ik buig diep voor jou en wens jou ook een
BeantwoordenVerwijderenLOLLIG 2010!
Assyma!
BeantwoordenVerwijderenNu ben ik er en je bent er niet.
Ik heb 3 glazen cava op en in een uitekende kletshumeur, maar je bent in geen velden of wegen te bekennen.
Ik luister naar harvest moon en raak uit mijn eerstewerkdagdepressie.
Ik ben vervuld van liefde voor jullie, mijn lieve lieve hoi oligoi-mensjes. Ik koester jullie.
En nu ophouden, Oud Zeikwijf, anders ga je op Kader Abdollah lijken, of nog erger, op Martin Simek.
Ga zo sushi eten, op bestelling. Het leven is toch maar verrukkelijk, vinden jullie ook niet?
Assyma! Waar bist du bleven?
Mijn moeder noemt mij ook nog Bobbie.
BeantwoordenVerwijderenEven tussen twee bestellingen door (eerste was binnen 10 min. al op).
BeantwoordenVerwijderenEn Cole? Waar is hij nou weer gebleven?
BeantwoordenVerwijderenHoi oligoi, Oud Zeikwijf, proost! Ik heb lekker gespijbeld in de keuken met afhaal-Thais. Alcohol en koffie weet ik nog te trotseren, maar het eerste chocolaatje zit er al weer in.
BeantwoordenVerwijderen@Bobbie, ik had vroeger een heel lief vriendje dat zo heette. Tegenwoordig noemt hij zich gewoon Bob, zag ik op zijn weblog (boboostermeijer.blogspot.com), 'A Beginner's Guide to Catharsis'. Volgens mij is hij nog steeds heel leuk.
Wampie
Marjan, ik ga ook meteen regelen dat ik in december weer 10 dagen ziek ben!
BeantwoordenVerwijderenWampie
Als wij dat allemaal hadden, afhaal Thais, Sushi etc.. dan kon ik vermoedelijk niet eens meer lopen, dan was ik al dichtgegroeid.
BeantwoordenVerwijderenIk had ooit een vriendje dat Robbie heette. Ik kan geen weblog vinden. Jammer.
mlrt
Marjan, afhaal is vaak gezonder en lekkerder dan wat ik er meestal zelf van weet te bakken. Behalve als ik voor het gemak weer eens vegakaasburgers met rauwe worteltjes op tafel zet. (Mijn man gaat dan warme chocomel met slagroom voor zichzelf maken.)
BeantwoordenVerwijderenAls ik sushi heb gegeten, voelt dat helemaal als een kuur. Voor één portie stamppot met worst kun je de hele week rijstrolletjes met rauwe vis eten.
Wampie
Vandaag heb ik stamppot met worst gegeten :-)
BeantwoordenVerwijderenDus als ik in de stad zou gaan wonen werd ik misschien juist wel slanker....
Nog een reden om ander werk te willen.
Boerenkool, zeker? :-)
BeantwoordenVerwijderenVan de week heb ik een mammoetpan zuurkool met appel, ananas en spek gekookt waar jouw hele gezin drie dagen van had kunnen eten. Eerlijk gezegd ben ik echt van de gestampte pot, en zo zie ik er ook uit, inclusief de blozende appelwangen. Maar dat wist je al.
Wampie
Ja boerenkool, die staat bij ons op de tweede plaats in de stamppot top 4.
BeantwoordenVerwijderenBij ons maken man en kinderen het zelf, terwijl ik met een fles bier achter de PC hang.
Tja, mijn man doet veel, maar niet thuis. Dus heb ik gisterenavond een lekkere plak paté voor hem neergezet en ben zelf met zoonlief een hapje in de stad gaan eten. Daarna rondneuzen in de Amerikaanse boekhandel, die fijn tot acht uur open is. Als doekje voor het bloeden dat jij rond etenstijd altijd met een fles bier achter de pc kunt zitten.
BeantwoordenVerwijderenEn Oud Zeikwijf? A la Francais?
Wampie
Nou, je hebt het voor elkaar.
BeantwoordenVerwijderenNu ben ik weer stikjaloers. Hier is in de wijde omtrek geen lekker eettentje te vinden en al helemaal geen echte boekhandel, laat staan één die tot acht uur open is.
Ik ben benieuwd wat we vandaag eten. Even bier halen.
Marjan, vanavond mocht het, vanwege de jubileumverjaardag van mijn man. Met alle (stief)kinderen gegeten bij restaurant Freud, 'waar het personeel een tikje anders is' vanwege een psychiatrisch verleden of heden. We waren haast teleurgesteld hoe normaal ze waren. Aanrader.
BeantwoordenVerwijderenWeet je al wat je gegeten hebt?
Oh ja dat is waar ook, een bijzondere verjaardag. Nog gefeliciteerd!
BeantwoordenVerwijderenWij hadden vandaag een haastmaaltijd: kipfilet, rijst, een pan met van alles door elkaar in een soort kerriesaus, diepvriesdoperwtjes en een grote schaal met lekkere sla en tomaat en zo.
De thuiskapster kwam dus we moesten op tijd klaar zijn.
Er is wel een lekker eettentje hier in de buurt bedenk ik ineens, ook met 'raar' personeel. Daar zijn we onlangs voor het eerst geweest met het gezin. Het heet Buitensporig en zit bij het station in Tiel. Het eten is er zelfs biologisch. Ik at er onder andere kastanjesoep.
Achter de bar stond een man met Down syndroom heel erg zijn best te doen. Zelden zo'n perfectionist gezien. Hij zette de glazen precies 2,4 milimeter uit elkaar op een plankje aan de muur achter de bar, heel langzaam en heel nauwkeurig.
Op een gegeven moment liep een collega aan de andere kant van de bar langs en trok hij er voor de gein overheen. Even moest iedereen lachen en daarna ging hij weer verder met het dwangmatig netjes neerzetten van de schone glazen.
Ik kan me niet herinneren dat we eerder zo goed bediend werden. Aan de meeste medewerkers merkten wij ook weinig. Ik vond het vooral abnormaal dat ze zoveel tijd voor ons hadden. Doorgaans moet horecapersoneel vooral jong en goedkoop zijn en snel werken. Hier ging het om de voldoening, zowel bij klant als bediening.
Freud, ik zal het onthouden.
Bedankt voor je discretie ('bijzondere verjaardag') :-)
BeantwoordenVerwijderenDat noem jij een haastmaaltijd? Joh, dat maak ik niet eens klaar met kerst.
Als ik thuiskapper was, kwam ik ook graag bij jullie voor een zevenklapper.
Grappige beschrijving van de dwangmatige glazenneerzetter in Buitensporig. Ik had gerekend op Downers bij Freud, maar die waren er niet. Logisch, want meestal hebben die geen last van psychiatrische problemen.
In Nijmegen heb ik eens geluncht in Bliksem, gerund door Down-mensen; de eetgelegenheid is onderdeel van een dito cadeauwinkel met superoriginele spulletjes.
@Wampie
BeantwoordenVerwijderengefeliciteerd nog!
assyma