Dit is een plek waar je reakties kwijt kunt op het blog van oud zeikwijf.
Er staan links naar de originele berichten.
TOT NADER ORDER IS DIT BLOG IN SLAAPMODE GEZET, VANWEGE GEBREK AAN BESTAANSRECHT.
Kan hij of zij dan misschien in één moeite door medicijnen ophalen, bibliotheekboeken terug brengen, broek van de stomerij halen, bij mensen die op vakantie zijn de planten water geven en de kat eten; steunkousen verwisselen bij oma, hondje uitlaten van opa en intussen als een soort wijkagent toezicht houden op de jeugd. Een multifunctioneel buurtservice-ZZP-er.
Vóór 1914 waren er in achterlijke landen naast de inheemse ook postkantoren van degelijke landen. In Egypte en Turkije had je de Franse post, in de China de Duitse enzovoort. Dus als het menens was met je brief kon je daarheen. Zouden er geen Franse postkantoren in Nederland geopend kunnen worden?
Nou, we hebben sinds een paar jaar de Deutsche, en die laten wekenlang containers vol post open en bloot liggen, waar iedereen bij kan. Hun bezorgers zijn veelal arme sloebers uit donker Afrika, die de noodzaak van het afsluiten van die containers maar niet willen inzien. Hulde voor het grensoverscheidend kapitalisme!
Wat een gezeur allemaal. Breng toch gewoon zelf je pakjes bij de ontvanger, neem een internetrekening voor je betalingen en laat die arme TNT verder met rust. Die mensen hebben wel iets anders aan hun hoofd dan klanten te bedienen hoor. Die moeten vergaderen, overleggen, internationale congressen bezoeken en overnames plannen. Al dat gezeur van die klanten zit alleen maar in de weg... Scheer je weg...voetvolk!
Dat doe ik intussen al ... ik vraag soms kennissen die naar die andere stad gaan of ze een pakje kunnen meenemen. En daarmee zijn we terug in de achttiende eeuw.
Met de brieven gaat het goed, met de pakjes is het soms moeilijk, voor in december, als er veel kerstpost is. Over het leed van de internationale post zie mijn postblog1 en postblog2. Het grote postkantorensterven is hier ook al begonnen.
Ja, post, openbaar vervoer, medische zorg, energievoorziening en nog zowat dingen: ze gaan allemaal naar de knoppen zodra ze geprivatiseerd zijn. Alleen de telefoon doet het goed, al moet je daar de hele tijd schreeuwerige reclames bij voor lief nemen. Het is van te voren bekend hoe het afloopt, uit de ervaringen van andere landen namelijk. Toch wil men het.
Een nieuwe column en Bob is aan het skieën. Dan maar hier reageren. Wat een mooie column weer OZ, je lijkt net op......nee, als ik dat zou schrijven zou ik liegen want ik heb nog nooit van dat mens gehoord. Toen ik het las dacht ik: verdomme, die film moet ik snel eens gaan zien. Dat is een groot compliment want ik wil nooit een film zien. In 2009 ben ik één keer naar de bioscoop geweest, eind december was het. Omdat Max Molovich zo'n geweldige recensie had geschreven ben ik naar de Helaasheid der Dingen gegaan. Ik was er met mijn oudste zoon die ongeveer honderd films per jaar ziet. Na afloop zei hij dat van al die honderd films de Helaasheid hem het meest had geraakt.
Je schrijven doet me dus denken aan Max. Ik begin overigens ernstig gefascineerd te raken door vlamingen.
Dat is een groots compliment Molrat! Een megacompliment! Een mastercompliment! Een compliment waar ik moed uit ga putten in deze tijden van niet-meer-in-mijzelf-geloven. DANK! En nu stop ik want ik moet zo op. Ik zal iemand uit de zaal vragen om er een filmpje van te schieten (weer een idee van Mijnheer Oud Zeikwijf), dan kan ik dat filmpje ook plaatsen.
O wat leuk van je Emigrant! Ik zie het nu pas. Nee maar zonder gekheid, er zijn dagen (weken, maanden, jaren) dat ik me afvraag waar ik goed voor ben. Ik krijg veel kritiek voor mijn kiezen, op allerlei gebieden, ook onder de vorm van negeren. Weet je dat niemand (op een na) van mijn familie mijn verhalen leest? Terwijl ze toch veel van me houden... Dat zal wel door mijn hysterische gedrag komen. Mensen denken gauw: "Goh daar heb je haar weer." Maar ik ben net als glas: ik ben scherp en snijdend, maar zeer breekbaar. Vorige maand was ik zeer zeer breekbaar. Die complimenten van Molratte en jou, en van Leo op zijn blog, dat heeft me enorm veel moed gegeven weer. Ik krabbel weer overeend. Sowieso jullie Hoi Oligoi allemaal, wat een steun heb ik aldoor van jullie. Daar klamp ik me dan aan vast. Anders had ik die stomme hobby al lang opgegeven.
@OZ: Dat je familie je niet leest, of zich überhaupt niet voor je interesseert, dat ken ik ook en dat is helaas volledig normaal. Bijna niemand houdt van lezen, dus het zou wel erg toevallig zijn als er uitgerekend in jouw familie lezers voorkwamen. Bovendien zijn ook maar heel weinig mensen bestand tegen die scherpte van analyse die jij over je hebt. Ze dommelen liever verder onder de donzen deken der onwetendheid. Het beste is, een alternatieve familie op te bouwen die bestaat uit vrienden, maar dat heb je natuurlijk allang gedaan. Het probleem met vrienden op de lange duur is misschien, dat zulke mensen niet je hand vasthouden als je ligt te sterven. Maar waar praat ik over; jij bent nog lang niet zo ver.
Tjo... OZ troost je, ook bij mij thuis leest niemand mijn blogjes of welke dan ook. Sterker nog ; er is niemand die het weet en zich daarvoor ineterreseert. Ik maal er niet om.
Sel dat ze dat wel deden; dan werd ik heel de dag aangevallen op mijn tik en gramitica fouten alleen al. En OZ.. jij hebt tenslotte nog meer e vertellen dan ik dus blijf maar lekker in blogland .... haha ik lees alles.
@ Emigrant.. weet je dat blogvrienden ook echte vrienden kunnen worden die wel bij je sterven je hand vast houden. Als je maar ff je adres doorgeeft ;))
Maar OZ, je kreeg eerst nooit respons van HOP, ik heb eerder het idee dat juist nu er wel reacties kunnen worden gegeven het onzeker kan maken als je weinig respons krijgt. Dat van glas herken ik trouwens goed en ach, iedereen is eigenlijk nogal onzeker hoor.
Dank allemaal. Margreet: het heeft niet te maken met de HOP. Jullie reacties zijn altijd raak en goed. Ik ben vanaf dag 1 verbijsterd van de kwaliteit ervan. Als ik vroeger op fora dezelfde dingen zei als ik nu onder OZ, dan werd ik genadeloos afgemaakt. De HOP is een verademing. Reacties of niet, ik put veel troost en moed uit het bestaan van zo'n lieve, beschaafde, intelligente clubje om me heen.
@emigrant: ik heb juist een erudiete familie. Ze lezen alles wat los en vast zit, maar mijn columns perse niet (zonder opgave van redenen). Alleen mijn schoonmoeder leest ze, en ze heeft me vanaf dag 1 aangemoederd om te blijven schrijven, desnoods tegen de klippen op. Maar laten we daar alsjeblieft over ophouden. Het wordt zo'n zeurverhaal. Zoals Tham zegt: wees daar blij om, anders krijg je weer commentaar van hèn.
Ja, maar alleen daarover. Voor de rest is het de leukste beste familie van de hele wereld. Ik voel me bevoorrecht om die te hebben getroffen. Stuk voor stuk aparte, intelligente, kunstzinnige, lieve mensen. Ik heb het trouwens hier over mijn (omvangrijke) schoonfamilie. Mijn eigen familie zit in Frankrijk en kan geen Nederlands.
Zei Wampie dat? Wat grappig! Sylvain Ephimenco en ik hebben wel 1 ding gemeen: we komen allebei uit het zuiden van Frankrijk. Vrij uitonderlijk als je de franse populatie alhier beschouwt. Geen enkele zuidfransoos is zo gek om zijn god-in-frankrijk-leventje op te geven om in het kille noorden te komen voortploeteren.
toen ik net in Ned was begreep ik trouwens die uitdrukking verkeerd: ik dacht dat jullie bedoelden "als een geit in Frankrijk" (ik maakte de klankanalogie met het engelde "goat"). In die uitdrukking zie ik nog steeds met mijn geestesoog een volkomen gelukkige geit in een glooeind en zonovergoten landschap.
Ja, maar God is met de o zoals in pot en goat is zoals in poot maar dan verdikt, op zijn brits. ALs Francaise had je die klank eigenlijk moeten onderscheiden. Ik verdenk je ervan dat je het stiekem mooier maakte dan het was. Wie wil er nu als een God in Frankrijk leven? Goden drinken niet, eten niet, vrijen niet....
Als ik me wel herinner kwam OZ nu juist uit een landstreek in Frankrijk waar de lange en de korte o niet van elkaar werden onderscheiden. Bij Xiwel had ik al eens deze waar gebeurde anecdote over korte en lange o geplaatst: Griekse vrouw in Engelse pub: One Cock please! (ze kon de lange o niet zeggen.) Man achter de tap: Don't say that again, lady! If you say it once more, I'll give it to you.
Kan hij of zij dan misschien in één moeite door medicijnen ophalen, bibliotheekboeken terug brengen, broek van de stomerij halen, bij mensen die op vakantie zijn de planten water geven en de kat eten; steunkousen verwisselen bij oma, hondje uitlaten van opa en intussen als een soort wijkagent toezicht houden op de jeugd. Een multifunctioneel buurtservice-ZZP-er.
BeantwoordenVerwijderenAh, personeel, heerlijk! Als dat zou kunnen ... .
BeantwoordenVerwijderenVóór 1914 waren er in achterlijke landen naast de inheemse ook postkantoren van degelijke landen. In Egypte en Turkije had je de Franse post, in de China de Duitse enzovoort. Dus als het menens was met je brief kon je daarheen. Zouden er geen Franse postkantoren in Nederland geopend kunnen worden?
Nou, we hebben sinds een paar jaar de Deutsche, en die laten wekenlang containers vol post open en bloot liggen, waar iedereen bij kan. Hun bezorgers zijn veelal arme sloebers uit donker Afrika, die de noodzaak van het afsluiten van die containers maar niet willen inzien. Hulde voor het grensoverscheidend kapitalisme!
BeantwoordenVerwijderenWat een gezeur allemaal. Breng toch gewoon zelf je pakjes bij de ontvanger, neem een internetrekening voor je betalingen en laat die arme TNT verder met rust. Die mensen hebben wel iets anders aan hun hoofd dan klanten te bedienen hoor. Die moeten vergaderen, overleggen, internationale congressen bezoeken en overnames plannen. Al dat gezeur van die klanten zit alleen maar in de weg... Scheer je weg...voetvolk!
BeantwoordenVerwijderenDat doe ik intussen al ... ik vraag soms kennissen die naar die andere stad gaan of ze een pakje kunnen meenemen.
BeantwoordenVerwijderenEn daarmee zijn we terug in de achttiende eeuw.
He, Emigrant, is het ook zo in Duistland?
BeantwoordenVerwijderenMet de brieven gaat het goed, met de pakjes is het soms moeilijk, voor in december, als er veel kerstpost is. Over het leed van de internationale post zie mijn postblog1 en postblog2.
BeantwoordenVerwijderenHet grote postkantorensterven is hier ook al begonnen.
Wat grappig Emigrant, die 2 blogs. Ik heb er ook 2 blogs aan gewijd, blijkbaar houdt het ons bezig. Het is ook belangrijk!
BeantwoordenVerwijderenJa, post, openbaar vervoer, medische zorg, energievoorziening en nog zowat dingen: ze gaan allemaal naar de knoppen zodra ze geprivatiseerd zijn. Alleen de telefoon doet het goed, al moet je daar de hele tijd schreeuwerige reclames bij voor lief nemen.
BeantwoordenVerwijderenHet is van te voren bekend hoe het afloopt, uit de ervaringen van andere landen namelijk. Toch wil men het.
Een nieuwe column en Bob is aan het skieën. Dan maar hier reageren.
BeantwoordenVerwijderenWat een mooie column weer OZ, je lijkt net op......nee, als ik dat zou schrijven zou ik liegen want ik heb nog nooit van dat mens gehoord.
Toen ik het las dacht ik: verdomme, die film moet ik snel eens gaan zien. Dat is een groot compliment want ik wil nooit een film zien. In 2009 ben ik één keer naar de bioscoop geweest, eind december was het. Omdat Max Molovich zo'n geweldige recensie had geschreven ben ik naar de Helaasheid der Dingen gegaan.
Ik was er met mijn oudste zoon die ongeveer honderd films per jaar ziet. Na afloop zei hij dat van al die honderd films de Helaasheid hem het meest had geraakt.
Je schrijven doet me dus denken aan Max.
Ik begin overigens ernstig gefascineerd te raken door vlamingen.
"Je schrijven doet me dus denken aan Max."
BeantwoordenVerwijderenDat is een groots compliment Molrat! Een megacompliment! Een mastercompliment! Een compliment waar ik moed uit ga putten in deze tijden van niet-meer-in-mijzelf-geloven.
DANK!
En nu stop ik want ik moet zo op. Ik zal iemand uit de zaal vragen om er een filmpje van te schieten (weer een idee van Mijnheer Oud Zeikwijf), dan kan ik dat filmpje ook plaatsen.
@OZ: Jij niet in jezelf geloven, OZ? Dat moet aan die Pfeiffer liggen. Je schrijft in ieder geval fantastisch.
BeantwoordenVerwijderenO wat leuk van je Emigrant! Ik zie het nu pas. Nee maar zonder gekheid, er zijn dagen (weken, maanden, jaren) dat ik me afvraag waar ik goed voor ben. Ik krijg veel kritiek voor mijn kiezen, op allerlei gebieden, ook onder de vorm van negeren. Weet je dat niemand (op een na) van mijn familie mijn verhalen leest? Terwijl ze toch veel van me houden... Dat zal wel door mijn hysterische gedrag komen. Mensen denken gauw: "Goh daar heb je haar weer." Maar ik ben net als glas: ik ben scherp en snijdend, maar zeer breekbaar.
BeantwoordenVerwijderenVorige maand was ik zeer zeer breekbaar.
Die complimenten van Molratte en jou, en van Leo op zijn blog, dat heeft me enorm veel moed gegeven weer. Ik krabbel weer overeend.
Sowieso jullie Hoi Oligoi allemaal, wat een steun heb ik aldoor van jullie. Daar klamp ik me dan aan vast. Anders had ik die stomme hobby al lang opgegeven.
@OZ: Dat je familie je niet leest, of zich überhaupt niet voor je interesseert, dat ken ik ook en dat is helaas volledig normaal. Bijna niemand houdt van lezen, dus het zou wel erg toevallig zijn als er uitgerekend in jouw familie lezers voorkwamen. Bovendien zijn ook maar heel weinig mensen bestand tegen die scherpte van analyse die jij over je hebt. Ze dommelen liever verder onder de donzen deken der onwetendheid.
BeantwoordenVerwijderenHet beste is, een alternatieve familie op te bouwen die bestaat uit vrienden, maar dat heb je natuurlijk allang gedaan. Het probleem met vrienden op de lange duur is misschien, dat zulke mensen niet je hand vasthouden als je ligt te sterven. Maar waar praat ik over; jij bent nog lang niet zo ver.
Tjo... OZ troost je, ook bij mij thuis leest niemand mijn blogjes of welke dan ook. Sterker nog ; er is niemand die het weet en zich daarvoor ineterreseert. Ik maal er niet om.
BeantwoordenVerwijderenSel dat ze dat wel deden; dan werd ik heel de dag aangevallen op mijn tik en gramitica fouten alleen al.
En OZ.. jij hebt tenslotte nog meer e vertellen dan ik dus blijf maar lekker in blogland .... haha ik lees alles.
@ Emigrant.. weet je dat blogvrienden ook echte vrienden kunnen worden die wel bij je sterven je hand vast houden. Als je maar ff je adres doorgeeft ;))
Tham
Maar OZ, je kreeg eerst nooit respons van HOP, ik heb eerder het idee dat juist nu er wel reacties kunnen worden gegeven het onzeker kan maken als je weinig respons krijgt.
BeantwoordenVerwijderenDat van glas herken ik trouwens goed en ach, iedereen is eigenlijk nogal onzeker hoor.
Dank allemaal.
BeantwoordenVerwijderenMargreet: het heeft niet te maken met de HOP. Jullie reacties zijn altijd raak en goed. Ik ben vanaf dag 1 verbijsterd van de kwaliteit ervan. Als ik vroeger op fora dezelfde dingen zei als ik nu onder OZ, dan werd ik genadeloos afgemaakt. De HOP is een verademing. Reacties of niet, ik put veel troost en moed uit het bestaan van zo'n lieve, beschaafde, intelligente clubje om me heen.
Waar staat het woord "HOP"dan voor?
BeantwoordenVerwijderen@emigrant: ik heb juist een erudiete familie. Ze lezen alles wat los en vast zit, maar mijn columns perse niet (zonder opgave van redenen). Alleen mijn schoonmoeder leest ze, en ze heeft me vanaf dag 1 aangemoederd om te blijven schrijven, desnoods tegen de klippen op. Maar laten we daar alsjeblieft over ophouden. Het wordt zo'n zeurverhaal. Zoals Tham zegt: wees daar blij om, anders krijg je weer commentaar van hèn.
BeantwoordenVerwijderenhoi oligoi pipeloi?
BeantwoordenVerwijderenAangemoederd....master
BeantwoordenVerwijderenhahaha
BeantwoordenVerwijderenaangemoederd door mijn schoonmoeder!!
@OZ je krijgt vandaag of morgen van mij een 'hommage-blijk'. Een column van je Rotterdamse 'Demi-frère'. Ken je hem?
BeantwoordenVerwijderen@OZ: Tja, dat klinkt wel verontrustend, die familie van jou.
BeantwoordenVerwijderenJa, maar alleen daarover. Voor de rest is het de leukste beste familie van de hele wereld. Ik voel me bevoorrecht om die te hebben getroffen. Stuk voor stuk aparte, intelligente, kunstzinnige, lieve mensen. Ik heb het trouwens hier over mijn (omvangrijke) schoonfamilie. Mijn eigen familie zit in Frankrijk en kan geen Nederlands.
BeantwoordenVerwijderenCole: ik ben benieuwd naar mijn Rotterdamse demi-frère!
BeantwoordenVerwijderenJa, ik wou het niet vragen, over de kennis van het Nederlands bij de Oz'zis.
BeantwoordenVerwijderenHoe zei wampie dat ook alweer zo mooi?. Het Oudzeikwijf van Trouw: Ephimenco.
Zei Wampie dat? Wat grappig! Sylvain Ephimenco en ik hebben wel 1 ding gemeen: we komen allebei uit het zuiden van Frankrijk. Vrij uitonderlijk als je de franse populatie alhier beschouwt. Geen enkele zuidfransoos is zo gek om zijn god-in-frankrijk-leventje op te geven om in het kille noorden te komen voortploeteren.
BeantwoordenVerwijderentoen ik net in Ned was begreep ik trouwens die uitdrukking verkeerd: ik dacht dat jullie bedoelden "als een geit in Frankrijk" (ik maakte de klankanalogie met het engelde "goat"). In die uitdrukking zie ik nog steeds met mijn geestesoog een volkomen gelukkige geit in een glooeind en zonovergoten landschap.
Ja, maar God is met de o zoals in pot en goat is zoals in poot maar dan verdikt, op zijn brits. ALs Francaise had je die klank eigenlijk moeten onderscheiden.
BeantwoordenVerwijderenIk verdenk je ervan dat je het stiekem mooier maakte dan het was. Wie wil er nu als een God in Frankrijk leven? Goden drinken niet, eten niet, vrijen niet....
Als ik me wel herinner kwam OZ nu juist uit een landstreek in Frankrijk waar de lange en de korte o niet van elkaar werden onderscheiden.
BeantwoordenVerwijderenBij Xiwel had ik al eens deze waar gebeurde anecdote over korte en lange o geplaatst:
Griekse vrouw in Engelse pub: One Cock please! (ze kon de lange o niet zeggen.)
Man achter de tap: Don't say that again, lady! If you say it once more, I'll give it to you.